گروه‌ها برای انجام تکالیف بسیاری فراخوانده می‌شوند هر چیزی از نواختن موسیقی تا انجام اعمال جراحی؛ اما یکی از مهم‌ترین فعالیت‌هایی که انجام می‌دهند، تصمیم‌گیری است، ترکیب و یکپارچه کردن اطلاعات موجود به‌منظور انتخاب یک شیوه عمل از میان چند شیوه عمل احتمالی.

چرا تصمیم گروهی؟

حکومت‌ها، شرکت‌های بزرگ، واحدهای ارتش، گروه‌های ورزشی و بسیاری از سازمان‌های دیگر، تصمیم‌های کلیدی خود را به گروه‌ها واگذار می‌کنند. چرا؟

اگرچه عوامل زیادی در این مورد نقش دارند، ولی مهم‌ترین عامل ظاهراً از این‌ قرار است: بیشتر مردم معتقدند که گروه‌ها معمولاً به تصمیم‌های بهتری می‌رسند تا افراد. هر چه باشد، گروه‌ها می‌توانند تخصص‌های اعضای خود را روی‌هم بریزند و از تصمیم‌های افراطی اجتناب کنند.

آیا چنین باورهایی درست است؟

آیا گروه‌ها واقعاً تصمیم‌های بهتر و درست‌تری می‌گیرند تا افراد؟ در تلاش برای پاسخ دادن به این پرسش، روان شناسان اجتماعی روی سه موضوع متمرکزشده‌اند:

1-گروه‌ها در عمل چگونه تصمیم‌های خود را می‌گیرند و به‌اتفاق نظر می‌رسند؟

2-آیا تصمیم‌هایی که به‌وسیله گروه‌ها گرفته می‌شود با تصمیم‌هایی که افراد می‌گیرند متفاوت هستند؟

3- چه چیزی این واقعیت را که گاهی گروه‌ها تصمیم‌هایی واقعاً فاجعه‌بار می‌گیرند، توجیه می‌کند، تصمیم‌هایی آن‌چنان بد که به‌دشواری می‌توان باور کرد که اصولاً چنین تصمیم‌هایی گرفته‌شده‌اند.

بیشتر بخوانید: آیا گروه‌ها واقعاً کمتر از افراد احتمال دارد «روی لبه بایستند؟»

نویسنده: منصور شیرزاد

اسپرینت حل مسئله و تصمیم‌گیری